Informatie

Zoals de meeste IJslander stoeterijen is ook Frá Skjalaritara ontstaan uit de aanschaf van 1 IJslander en zoals het gezegde onder IJslander bezitters  luidt: "er zijn maar weinig mensen met maar 1 IJslander", of ook wel; "het toppunt van zelfbeheersing is het hebben van maar 1 IJslander!", werden het er al snel 2. Het fokken is dan ook begonnen als hobby. Het eerste veulen wat werd geboren onder de stalnaam Frá Skjalaritara (wat 'Van de Notaris' betekent) is Fálki frá Skjalaritara, een bekende in de sport onder zijn toenmalige eigenaar, Lotte van Aanholt. Zij is in 2002 met Fálki naar de Youth Cup in Zweden geweest en het duo deed het heel erg goed. In 2003 werden ze Nationaal Kampioen bij de Jeugd! Inmiddels is Fálki verkocht naar België. Sinds de geboorte van Fálki heeft de stoeterij een vlucht genomen en is het aantal veulens per jaar flink toegenomen! Lees ook de pagina: Hoe het begon!

De hobby liep, zoals is gebleken, al vrij snel volledig uit de hand. Sinds 1991 zijn er ruim 100 Frá Skjalaritara veulens geboren.

Lieve Marjo... we missen je...

Op 2 juni 2011 is onze lieve Marjo, in het MCA te Alkmaar, in het bijzijn van haar geliefde echtgenoot Simon en dochter Roosmarijn en een aantal van haar dierbare vrienden, aan de gevolgen van een trap van een paard, overleden. 

Wij hebben veel troost gevonden in de vele bloemen voor Marjo, de grote schare mensen die naar de condoleance en de crematieplechtigheid is gekomen, de berichten in het condoleance register en de vele kaarten.

Onze dank hiervoor...

Door het tragische verlies van Marjo is de verzorging van de paarden op vrijwillige basis overgenomen door een aantal dierbare vriendinnen. Dit was een situatie die niet voort kon blijven duren. De stoeterij draaide op Marjo en Frá Skjalaritara is groot geworden door haar wilskracht, doorzettingsvermogen en passie.  Simon hield van de Marjo die zo van haar paarden hield, maar was niet in staat de dieren de zorg te geven die Marjo ze gaf en kan en wil het fokprogramma niet doorzetten. Daarom is voor bijna alle paarden een goed thuis gezocht. We hopen dat er naar de toekomst toe nog IJslanders zullen rondlopen waarin we Marjo' s ideeën qua fokkerij weerspiegeld zien.

De merries Mýsla en Frelsi Draumsýn blijven van Roosmarijn, en de dochter van Sokkadis en Ludvik: Lokkadis blijft bij Bernadette en Atli Arason blijft bij Wieke. Mocht Roosmarijn de komende jaren haar moeders 'fokkerij' willen voortzetten, dan zijn Marjo's lievelingsbloedlijnen in ieder geval 'veiliggesteld' en kan Roosmarijn een echte Frá Skjalaritara fokken.

Het fokdoel is/was een goed gebouwd, onverstoorbaar (of wel, voor niets en niemand bang), töltend paard (het liefst met veel behang). De voorkeur gaat bij Frá Skjalaritara uit naar bont en/of wildkleur (bont?). De veulens groeien op in de kudde en komen veelvuldig (in ieder geval dagelijks) in contact met mensen, wat ze vriendelijk, onverstoorbaar en gezellig maakt. Bijna alle paarden hebben dan ook een hoge knuffelfactor en zijn vrijwel nergens bang voor. De laatste jaren gaan de meeste jaarlingen naar begrazingsprojecten van het NSIJP. Zoals u ziet wordt bij Frá Skjalaritara getracht een ideaal recreatiepaard te fokken! Een paard met een vriendelijk, meewerkend karakter, soepele gangen en veel tölt. 

Alle paarden worden volgens een strak schema bekapt, ingeënt en ontwormd. Zie hier op de achtergrond tussen al die mooie benen, onze aller dierbaarste Joop, op wiens vakkundigheid in de hoefsmederij wij al jaren vertrouwen! Joop, je bent geweldig!